Paniek in Hatemo…
Wanneer de kinderen in Hatemo ontwaken en het Amfitheater inlopen ontstaat er lichte paniek. De zwaailamp op de van de kar van de ijscoman zwaait. Voor de deur van Ristorante di San Creco is het een rommeltje alsof er een ‘worsteling’ is geweest. Marco Roni en de goedgevulde spaarpot zijn weg...
De ijscoman geeft Pepe en de kinderen enkele aanwijzingen en Mama Roni roept op om de omgeving goed te verkennen en opdrachten doen waarmee ze samen moeten werken. Dan zijn de kinderen goed voorbereid op wat nog komen gaat en misschien brengt het wat.
Met die opdracht sturen ze de kinderen de lussentocht in. De ruim 250 fanatieke kinderen doen mee aan diverse activiteiten. Zo lopen ze geblinddoekt door een doolhof, waarbij de lopers aanwijzingen krijgen via portofoons van hun groepsgenootjes.
Tijdens de activiteiten moeten de kinderen samenwerken en zetten ze hun beste beentje voor. Wat is het kampeerdersleven toch vrolijk!
De vrolijkheid zet zich ’s avonds tijdens de kampvuurnummers door. Iedere plaats krijgt de gelegenheid om zich op het podium van het Amfitheater te profileren. Marco’s droomreis, iedere plaats beeldt een kort avontuur van Marco in een Italiaanse stad uit, is een groot succes en de sfeer zit er goed in!
Maar hoe zit het nu met die spaarpot? Bij de Scorriemorries is het in ieder geval poepiedruk. En dat willen ze weten ook. Capo Emilio brult het uit van plezier: 'Wij zijn de beste! Wij zijn de beste van Hatemo! Wij zijn de beste van Sicilië! Gewoon op eigen kracht gedaan', gniffelt hij.
De kinderen zijn echter zeer strijdbaar na deze dag. Het komt vast goed!
’s Avonds na de kampvuurnummers worden de kinderen verrast met een heerlijke pizza, die ze in hun eigen restaurantje (het kampement) opeten. Dan gaan de lichten uit en komt de tweede Kampdag aan zijn eind.
WvH